Begin september bezocht ik met vriendin en kunsthistorica Lorraine het Kröller-Müller museum. Wij kwamen voor de Futurisme tentoonstelling, maar twee gangen verder bleek ook een kleine tijdelijke tentoonstelling te zijn van het werk van Paul Drissen. Het werk raakte mij meteen en ik was enorm onder de indruk van de verhouding tussen kleur, lijn, vorm en leegte. (schilderij Paul Drissen (Oirsbeek, 1963) | tijdelijke tentoonstelling Paul Drissen. Short Cuts | Kröller-Müller museum)
De combinatie van kleuren en grillige lijnen in het schilderij deden mij denken aan edelstenen die ik een aantal maanden eerder op de mineralenbeurs in Rijswijk had uitgezocht. Een ruwe kwarts, maar ook citrien, amathyst en toermalijn. Het schilderij inspireerde mij voor een nieuw sieraad waarin de edelstenen gecombineerd worden met zilverdraad. Ik koos voor een cuff (brede armband).
Het gebruik van gebogen en gekrulde draad is een motief dat in meer van mijn ontwerpen terugkomt en dat ik nu wilde gebruiken om de kwarts vast te zetten. De zetting van de kwarts is met de doorlopende draad - die in en op het zilver duikt - een onderdeel van het ontwerp.
De eerste proeven van een nieuw sieraad zijn in messing. Veel goudsmeden maken de eerste proeven in papier, maar ik kies altijd voor metaal. Omdat ik vrij grote sieraden maak is draagbaarheid en gewicht een belangrijke factor om rekening mee te houden. Dat voel je niet met een papieren ontwerp, maar wel met een messing ontwerp. Ik pas en draag het ontwerp altijd een paar uur om te voelen of het goed om het lichaam valt en beweegt.
Een tweede proef maak ik in zilver. In dit geval wilde ik testen hoe de edelstenen in de ovalen vorm te plaatsen, en wat de mogelijke oppervlakte bewerkingen zijn.
Paul Drissen laat kleur, lijn, vorm en leegte met elkaar in gesprek gaan op het doek. Bij een cuff heb ik te maken met een groot zilveren oppervlak. Hoe zorg ik dat de balans tussen stenen, draad en zilver klopt? Deze smalle armband van 1 cm breed is bewerkt met een vormhamer met een punt en vervolgens voorzien van schittering door het aanbrengen van 'krassen' met een diamantblok. De geboorde gaten geven licht in het ontwerp. Voor deze smalle armband een mooie afwerking, maar voor de grote cuff kies ik voor een oppervlakte bewerking met een lichtere uitstraling. Een variant op een structuur die ik al eerder bij oorbellen heb aangebracht.
Het technische werkproces schrijf ik per stap uit waarbij ik de ervaring die is opgedaan tijdens het maken van de proeven mee neem. De uitdaging in dit ontwerp zit in de vele solderingen en de combinatie van brede cuff en het draad.
Nadat het armband is gevormd en de zettingen zijn geplaatst kan de oppervlakte afwerking aangebracht worden. In dit geval eerst handmatig een matteringslaag met scotch brite, vervolgens met twee verschillende maten ronde frees een krulstructuur met een afwerking van een bolfrees voor een verfijnde punt-streepstructuur. De laatste stap in het maakproces is het plaatsen van de stenen. De drie cabochon stenen zijn gezet in een gladomzetting en de kwarts in een open zetting.
Het proces van het maken van een sieraad deel ik regelmatig via instagram. Tijdens open atelier dagen toon ik ook onderdelen van het ambacht zoals solderen of tussenstadia van sieraden. Ik vertel meer over het verhaal bij een ontwerp, toon de stappen uit het maakproces en laat zien hoe een sieraad ontstaat.
Voor het presenteren van het sieraad tijdens een open atelier dag maak ik indien nodig een display en prijskaartje van alpaca. De laatste fase is prijsbepaling en het maken van foto's en een beschrijving voor in de webshop.
